Δωσίθεος Αθανασιάδης (Ιερομόναχος) Κατά κόσμο Δημήτριος.

Ξηρανθήτω ημίν ο λάρυγξ, εάν επιλαθώμεθά σου ω Πάτριος Ποντία γη.(Λεωνίδας Ιασονίδης)
Να ξεραίνεται η γούλα μ’ αν ανασπάλλω την πατρίδα μ’, τον Πόντον.(Κώστας Π. Μαυρόπουλος)

 

Γεννήθηκε στην Γαλίανα Τραπεζούντας το 1890.

Είχε άλλα τρία αδέλφια και μάλλον ήταν ο μικρότερος. Τα αδέλφια ήταν, ο Παναγιώτης, ο Απόστολος, και ο Νικόλαος.

Ο Δημήτριος σπούδασε στο Φροντιστήριο Τραπεζούντας.

Σε νεαρή ηλικία προσβλήθηκε από μια αρρώστια που την αποκαλούσαν σειρατσάδες και έβγαλε σε όλο το σώμα του πληγές. Κατέφυγε στη μονή Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα κι εκεί οι μοναχοί τον θεράπευσαν.

Μετά την θεραπεία του απεχώρησε.

Μετά από λίγο καιρό όμως επανεμφανίσθηκε η ίδια ασθένεια και προσέφυγε πάλι στους μοναχούς της μονής Περιστερεώτα όπου θεραπεύτηκε αλλά αυτή τη φορά παρέμεινε και χειροτονήθηκε διάκος, λαμβάνοντας το όνομα Δωσίθεος.

Όταν άρχισαν οι διωγμοί των χριστιανών τα αδέλφια του Απόστολος και Νικόλαος εξορίστηκαν και έκτοτε δεν τους ξαναείδαν. Χάθηκαν τα ίχνη τους.

Λόγω της μόρφωσης που έλαβε στο Φροντιστήριο Τραπεζούντας ο Δωσίθεος, προοριζόταν για ηγούμενος της μονής Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα.

Ξεκίνησαν όμως οι διωγμοί και επειδή οι ιερωμένοι κινδύνευαν περισσότερο, με εντολή του Πατριαρχείου ο Δωσίθεος εγκατέλειψε τον Πόντο και τοποθετήθηκε βοηθός μητροπολίτου στην Μητρόπολη Καβάλας

Στη συνέχεια τοποθετήθηκε στην Μητρόπολη Αλεξανδρουπόλεως. Στην Αλεξανδρούπολη εγγράφηκε στην Παιδαγωγική Ακαδημία και έλαβε το πτυχίο του δασκάλου.

Εν συνεχεία τοποθετήθηκε ως δάσκαλος στο χωριό Βαθύτοπος Δράμας.

Κατά την διάρκεια του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου εγκαταλείφθηκαν τα χωριά της περιοχής Νευροκοπίου από τους κατοίκους τους κατόπιν εντολής του Στρατού επειδή η περιοχή βρισκόταν σε εμπόλεμη ζώνη.

Μετά την λήξη του πολέμου και την επιστροφή των κατοίκων (1945), τοποθετήθηκε δάσκαλος/διευθυντής του δημοτικού σχολείου Περιθωρίου Δράμας, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 6 χιλιομέτρων από το Οχυρό.

Στη διάρκεια των πρώτων καλοκαιρινών διακοπών τον Αύγουστο του 1946 κοιμήθηκε στο Οχυρό από υπέρταση σε ηλικία μόλις 56 ετών.

Ενταφιάστηκε στον χώρο όπισθεν της εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου που εκείνη την περίοδο ήταν ο μοναδικός ενοριακός ναός.