Αρκοκαλομάνα Κερέκη

Ξηρανθήτω ημίν ο λάρυγξ εάν επιλαθώμεθά σου ω Πάτριος Ποντία γη. (Λεωνίδας Ιασονίδης)

Να ξεραίνεται η γούλα μ’ αν ανασπάλλω την πατρίδα μ’, τον Πόντον (Κώστας Π. Μαυρόπουλος)

Την Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2006, πήγε να συναντήσει τους γονείς και τα αδέλφια της – που έχασε από μικρή – η τελευταία πρόσφυγας της Μικρής Γάραλης στην Ελλάδα, η Αρκοκαλομάνα (προ-προγιαγιά) Κερέκη.

Ήταν το έβδομο από τα δέκα παιδιά (εφτά κορίτσια και τρία αγόρια) του Γιάννη και της Μαρίας Γαβριηλίδη. Γεννήθηκε το 1907 ή 1908 στο χωριό Μικρή Γάραλη της περιοχής Κερασούντας. Η σειρά των αδελφών της ήταν η παρακάτω: 1. Δέσπω  2. Σοφία (ποπαδία)  3. Χρυσή   4. Γαβριήλ  5. Κυριάκος (παντρεύτηκε την Παρθένα Μουρατίδου αδελφή της Ποινής)   6. Παρθένα   7. Κυριακή (Κερέκη)   8. Μέλη (Σουμέλα)    9. Δέσπω   10. Γιώργος

Ορφάνεψε σε μικρή ηλικία και δούλευε σε σπίτια συνεισφέροντας στην οικιακή οικονομία. Ο πατέρας της και ο θείος της (αδελφός του πατέρα της) πέθαναν στην Τοκάτη όπου είχαν εξοριστεί.  Κατά τον ξεριζωμό από τον Πόντο η Κερέκη βρέθηκε στην Κέρκυρα υπό την κηδεμονία της θείας της. (Νύφη του πατέρα της). Εκεί πήγε, την βρήκε και την παντρεύτηκε ο Δημήτριος Χρ. Σαρπότας και την έφερε στο Οχυρό. Ήταν 15 χρονών σύμφωνα με δική της αφήγηση. Προφανώς την είχε στο νου και την καρδιά του από την Πατρίδα όπου ήταν συγχωριανοί.  Απέκτησαν 8 παιδιά με την εξής σειρά:  1. Νικόλαος (πέθανε από κατάθλιψη στην Αυγή στην κατοχή, 1925-1942)   2.   Παναγιώτης (Παναής) (1928)   3.   Ιωάννης (Γιαννίκος) (1930- 2005)   4.  Αθανάσιος  (1932-2001)  5.      Κυριάκος (1934)    6.  Αντώνιος (1940)  7.   Μαρία  (1942)   8.  Δέσποινα (1949)

Στην κατοχή μετεγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στο χωριό Αυγή περιοχής Λαγκαδά Θεσσαλονίκης, όπου η πεθερά της Δέσποινα είχε θεία (αδελφή της μητέρας της). Εκεί η Κερέκη έχασε τον πρωτότοκο γιο της Νίκο από κατάθλιψη. Ο Νίκος ήταν παρών στην σύλληψη ενός μαυραγορίτη από τους αντάρτες. Κατάλαβε ότι θα τον σκότωναν, και παρακάλεσε τον πατέρα του  να πάει να μιλήσει στους αντάρτες να μην τον σκοτώσουν. Με το αθώο του μυαλό νόμιζε ότι μπορούσε να μεσολαβήσει ο πατέρας του και να του σώσει τη ζωή. Πράγμα που δεν έγινε και ο μαυραγορίτης εκτελέστηκε. Από εκείνη τη στιγμή ο Νίκος έπεσε σε βαθιά μελαγχολία και στη συνέχεια αρρώστησε. Ούτε η μεταφορά του στη Θεσσαλονίκη για θεραπεία είχε αποτέλεσμα και έτσι πέθανε. Μετά την κατοχή η οικογένεια επέστρεψε πάλι στο Οχυρό.

Η Κερέκη ευτύχισε να δει 19 εγγόνια, 30 δισέγγονα και 3 τρισέγγονα. Είχε όμως την θλιβερή ατυχία να χάσει εκτός του Νίκου άλλα δύο παιδιά της. Τον Θανάση το 2001 και τον Γιαννίκο το 2005. Ήταν καλόκαρδη και είχε πάντα να πει ένα καλό λόγο για όλους. Γι αυτό και ήταν αγαπητή από όλους. Η μεγαλοψυχία της ήταν παροιμιώδης. Ακόμη και τις σφήκες (τα σκεπίδα) απέφευγε να τις σκοτώσει λέγοντας: Ατά πα ψην έχ’νε. Ατά πα ο θεός εποίκεν ατα.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα σου αρκοκαλομάνα Κερέκη. Θα σε θυμόμαστε πάντα με απέραντη αγάπη.