Μνήμη Γενοκτονίας 2010

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

20 Μαΐου 2010

 

Μας «τίμησαν» με την παρουσία τους οι Έλληνες βουλευτές.

19 Μαΐου 2010, ώρα 18:00

Κεντρική εκδήλωση της Π.Ο.Ε. στην Αθήνα, στην πλατεία Συντάγματος, με διοργανωτή το Σύνδεσμο των Ποντιακών Σωματείων Ν. Ελλάδος και Νήσων.

Επίσημη προσκεκλημένη η Κουρδικής καταγωγής Γκιουλάν Αβτζί, μέλος του Σουηδικού Κοινοβουλίου, η ψήφος της οποίας υπήρξε καθοριστική για την τελική αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, Ασσυρίων, Χαλδαίων και Ελλήνων του Πόντου από τη Σουηδία (όταν η ψηφοφορία ήταν 130-130, η Αβτζί ψήφισε υπέρ και έκρινε το αποτέλεσμα).

Όταν η νεαρή βουλευτής ανέβηκε στο βήμα να μιλήσει για τους λόγους που την οδήγησαν να μην ακολουθήσει τη γραμμή του κόμματός της και να ψηφίσει υπέρ της αναγνώρισης, η συγκίνηση των απογόνων των θυμάτων της Γενοκτονίας που την άκουγαν με δέος ήταν αισθητή. Με κάθε τους χειροκρότημα, με κάθε τους κίνηση ήθελαν να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους σε μια ξένη, που αγωνίστηκε για τη δικαίωση των Ελλήνων θυμάτων του Μουσταφά Κεμάλ και των Τούρκων. Ακούστηκαν από το κοινό συνθήματα και επιφωνήματα όπως «Άξια», «Να είσαι καλά!», «Μπράβο!», «Είσαι πιο Ελληνίδα από τους δικούς μας», «Πού ήταν οι δικοί μας;» κ.λπ.

19 Μαΐου 2010, ώρα 8:00.

Στις αίθουσες πανελλαδικών εξετάσεων για το μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας θεωρητικής κατεύθυνσης δίδεται θέμα στους μαθητές Γ’ τάξης Λυκείου απόσπασμα από το έργο του Γιώργου Ιωάννου «Στου Κεμάλ το Σπίτι». Και ενώ το ίδιο το λογοτεχνικό κείμενο θα μπορούσε να πει κανείς πως αγγίζει και τον ελληνικό προσφυγικό ελληνισμό, η επιλογή του ως θέμα εξετάσεων σε παιδιά που δεν έχουν εκτεταμένες γνώσεις ιστορίας και δεν έχουν διαμορφώσει πλήρως τη συνείδησή τους και μάλιστα με το συγκεκριμένο τίτλο, χωρίς απολύτως καμία αναφορά στο γενοκτονικό έργο του σφαγέα Κεμάλ, τη 19η Μαΐου 2010, Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, αποτελεί πρόκληση και ύβρη στους απογόνους των θυμάτων της Γενοκτονίας και σε όλους τους Έλληνες.

Την ίδια μέρα, 19 Μαΐου, στην Τουρκία, στη μαρτυρική Αμισό (Σαμψούντα) αλλά και σε άλλες πόλεις, γίνονται ‘γιορταστικές εκδηλώσεις’ για την έναρξη της τελικής φάσης της γενοκτονίας των ελληνικών χριστιανικών πληθυσμών, την οποία βέβαια οι Τούρκοι αποκαλούν «απελευθερωτικό αγώνα». Επειδή οι ενδείξεις και οι πράξεις λατρείας του Κεμάλ και μάλιστα από κρατικούς λειτουργούς αυξάνονται και πληθύνονται στην Ελλάδα, καλούμε εκείνους των οποίων η συμπόνια προς τους Τούρκους ή ακόμα και η υπερηφάνειά τους για τον Κεμάλ ξεχειλίζει, να παραβρίσκονται εκεί, σε εκείνες τις εκδηλώσεις! Εδώ, σ’ αυτή τη χώρα, δεν μπορούν να είναι και με τους γενοκτόνους και με τα θύματα.

Όσον αφορά τους βουλευτές μας, σαν να μην έφτανε το γεγονός ότι δεν έβγαλαν άχνα για την απαράδεκτη πρόκληση του υπουργείου Παιδείας με το θέμα «Στου Κεμάλ το σπίτι», είχαν το θράσος την ίδια μέρα να συμμετέχουν στην εκδήλωση μνήμης των θυμάτων της Γενοκτονίας, που έγινε στο Σύνταγμα, προκαλώντας τη δικαιολογημένη, κατά την άποψή μας, οργή των παρευρισκομένων πολιτών. Ορισμένοι, μάλιστα, από τους συμμετέχοντες βουλευτές είχαν απαράδεκτα προκλητική στάση απέναντι στους διαμαρτυρόμενους απογόνους των θυμάτων της Γενοκτονίας. Το γεγονός καθίσταται πιο σοβαρό, αν λάβει υπόψη του κανείς ότι οι βουλευτές αυτοί ήταν «δικοί μας»!

Επειδή ήμασταν παρόντες και παρακολουθήσαμε τα γεγονότα, σας τα παραθέτουμε όπως τα ζήσαμε.

Μόλις ολοκλήρωσε την ομιλία της η κυρία Γκιουλάν Αβτζί, που καταχειροκροτήθηκε, απηύθυνε χαιρετισμό ο Πρόεδρος Σ.Πο.Σ. κ. Γιάννης Σαββίδης, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή, εκφωνήθηκε ο εθνικός ύμνος και στη συνέχεια δόθηκε σύνθημα για ειρηνική πορεία προς την Τουρκική Πρεσβεία. Ενώ η κύρια μάζα των συγκεντρωμένων κατευθυνόταν προς τη Βασιλίσσης Σοφίας, ορισμένοι από τους βουλευτές μας αποπειράθηκαν να ζητήσουν το λόγο από κάποιους πολίτες, οι οποίοι στη διάρκεια της εκδήλωσης φώναζαν εναντίον τους συνθήματα, επικρίνοντας τη στάση τους στο θέμα της Γενοκτονίας. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας & Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (!) κ. Χάρης Καστανίδης, οργισμένος ρωτούσε ποιος ήταν ο νεαρός που τολμούσε να του κάνει κριτική για τη στάση του ίδιου και της Κυβέρνησης απέναντι στο ζήτημα της Γενοκτονίας, η οποία όχι μόνο δεν συμβάλλει στον αγώνα για τη διεθνοποίηση του ζητήματος, αλλά τον υπονομεύει. Ο κ. Καστανίδης, αντί να απαντήσει στην κριτική που του ασκούσε ο Έλληνας πολίτης ως πολιτικό και ως μέλος της κυβέρνησης, επέλεξε να αναφέρει τα δεινοπαθήματα και τα όσα πέρασε η οικογένειά του με τον Ξεριζωμό. Όταν δε πλησιάσαμε να φωτογραφίσουμε τη σκηνή, στα πλαίσια του ρεπορτάζ που κάναμε για την εφημερίδα «ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΝΩΜΗ», ένας από τους μπράβους των βουλευτών ή κάποιος συμπατριώτης μας που πιθανόν «έδινε εξετάσεις» εκείνη τη στιγμή, όπως σχολίασε ένας από τους παραβρισκόμενους, πλησίασε και μας απείλησε:

– Μάζεψε την κάμερά σου και φύγε από δω, μην σε μαζέψω εγώ!

Στο επεισόδιο παρενέβη ένα άλλο άτομο, το οποίο επέπληξε με σκαιό τρόπο έναν φοιτητή που διαμαρτυρόταν για την παθητική στάση των βουλευτών στο θέμα της Γενοκτονίας. Τότε παρενέβην εγώ και του ζήτησα να σχολιάσει την επιλογή του θέματος «Στου Κεμάλ το σπίτι» την ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας, που προσβάλλει τους Πόντίους. Τότε το άτομο αυτό μου απάντησε με οργίλο ύφος ως εξής:

– Δεν είναι ελληνικά αυτά που μιλάς και δεν θα κάνω διάλογο μαζί σου!

Απαίτησα καταρχήν να πει το όνομά του, το οποίο μου το είπε χωρίς κανέναν ενδοιασμό, λες και ήταν υπερήφανος για την απάντηση που έδωσε σε μια γυναίκα, της οποίας οι πρόγονοι κυνηγήθηκαν από τον Πόντο από τον Μουσταφά Κεμάλ, που τιμούν οι πολιτικοί και κρατικοί μας λειτουργοί, και σκορπίστηκαν στις κορυφές του Καυκάσου, όπου δεν έμαθαν να μιλούν νεοελληνικά (λες και η ελληνική πολιτεία φρόντισε ποτέ να μας στείλει έστω και ένα βιβλίο στο Σοχούμι, το Καζακστάν και το Ουζμπεκιστάν), για να ικανοποιούν τα υψηλά αισθητικά κριτήρια του βουλευτή του Ελληνικού Κοινοβουλίου, του κ. Γιουματζίδη Βασίλη. Γιατί αυτός ήταν ο κύριος που απαξιούσε να κάνει διάλογο με μια Ελληνίδα που η τύχη της επιφύλαξε να γεννηθεί στο Σοχούμι του Καυκάσου. Μια Ελληνίδα που αγωνίστηκε μαζί με τόσους άλλους συμπατριώτες μας να διατηρήσει την ποντιακή γλώσσα και την ελληνική συνείδηση, με μεγάλο κόστος και σε ένα περιβάλλον εχθρικό πολλές φορές. Μια Ελληνίδα (για την οικογένεια της οποίας η Γενοκτονία δεν τελείωσε το 1924, αλλά συνεχίστηκε στα πλαίσια των σταλινικών διώξεων και στον πόλεμο του 1991, όταν Γεωργιανοί επιδίωξαν να κυριαρχήσουν στην Αμπχαζία, σκοτώνοντας εν ψυχρώ εκατοντάδες Έλληνες) που ζει πλέον στη μητέρα Ελλάδα, για να βλέπει έναν Πόντιο βουλευτή από την ιστορική Πέλλα να της λέει πως δεν είναι Ελληνίδα.

Τη στάση αυτή των Ελλήνων βουλευτών, και μάλιστα Ποντιακής καταγωγής, την έχουν νοιώσει στο πετσί τους οι Έλληνες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης από το 2002, όταν διακόπηκε η διαδικασία παλιννόστησης, αφού έκτοτε δεν τους δίδεται ιθαγένεια και υπηκοότητα, παρόλο που κάποιοι έχουν ακόμα και διαβατήρια των γονιών τους από την εποχή του Βασιλείου της Ελλάδας! Όμως, η δημόσια ρατσιστική διαπόμπευση μιας Ελληνίδας για την προφορά της, από έναν Πόντιο βουλευτή σε εκδήλωση μνήμης των θυμάτων της Γενοκτονίας, είναι πράξη που υπερβαίνει κάθε όριο, αν σκεφτεί κανείς ότι μόλις προχτές ο ίδιος βουλευτής χειροκροτούσε τον πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου, όταν στη Βουλή, με οργίλο ύφος, δικαιολογούσε τον εαυτό του για τα κακά του Ελληνικά.

Όσον αφορά την ουσία, την πολιτική ουσία, το ποιον θεωρεί Έλληνα και ποιον όχι ο λαός, φάνηκε στα χειροκροτήματα και τα συνθήματα που φώναζε ο κόσμος κατά τη διάρκεια της ομιλίας της ηρωικής βουλευτού Γκιουλάν Αβτζί:

– Είσαι πιο Ελληνίδα από τους δικούς μας!

Πάντως, θα ήθελα να απευθύνω μια ερώτηση στον κύριο Γιουματζίδη.

Προφανώς, στις προσεχείς εκλογές θα αναγκαστείτε να μπείτε σε διάλογο με τους εκατοντάδες χιλιάδες Αφγανούς, Πακιστανούς, Αλβανούς, Κινέζους κ.ά. στους οποίους δίνετε ιθαγένεια με το πρόσφατο νομοσχέδιο και άρα δικαίωμα ψήφου, εξαιρώντας προκλητικά τους Έλληνες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Με όλους αυτούς τους νέους Έλληνες, αξιότιμε βουλευτά του Ελληνικού Κοινοβουλίου, κύριε Γιουματζίδη, πώς θα συνεννοείσθε;

Χριστίνα Χαφουσίδου

Αρχισυντάκτρια της Εφημερίδας «Ποντιακή Γνώμη»

Κατάθεση στεφάνων στο μαυσωλείο του γενοκτόνου Μουσταφά Κεμάλ

Πότε θα σταματήσει επιτέλους αυτό το απαράδεκτο και γελοίο φαινόμενο της κατάθεσης στεφάνων, στο μνημείο του πρώτου διδάξαντος την γενοκτονία;

Πότε θα ορθώσουν το μικροσκοπικό ανάστημά τους, οι ηγέτες και οι αξιωματούχοι που επισκέπτονται την Άγκυρα και θα αρνηθούν να καταθέσουν στεφάνι στο μνημείο ενός γενοκτόνου; Πότε επιτέλους θα σταματήσει αυτή η υποκρισία, απ’ τη μια να καταδικάζουν και – καλά κάνουν – τον Χίτλερ, κι απ’ την άλλη να τιμούν τον διδάσκαλό του. Γιατί ο Χίτλερ, απ’ τον Μουσταφά Κεμάλ διδάχθηκε και εφάρμοσε τη γενοκτονία κατά των εβραίων, τσιγγάνων,  κ.α.

Και δεν αναφέρομαι μόνο στους Έλληνες αξιωματούχους, αλλά στους αξιωματούχους όλου του κόσμου.

Τις τελευταίες μέρες παρακολουθήσαμε την θλιβερή καγκελάριο της Γερμανίας, να οδηγείται σαν πρόβατο και να προσκυνά στο μαυσωλείο του σφαγέα.

Σε τι διαφέρει κυρία Μέρκελ το έργο του Χίτλερ από αυτό του Κεμάλ; Δεν έχετε ακούσει τίποτα για γενοκτονία Αρμενίων, Ελλήνων, Ασσυρίων; Μόνο για τη γενοκτονία των εβραίων έχετε ακούσει; Τα αυτάκια σας ότι θέλουν ακούνε μόνο;

Μεθαύριο 8 Απριλίου, θα επισκεφθεί την Άγκυρα ο αναπληρωτής υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας κ. Δημ. Δρούτσας. Είναι περισσότερο από βέβαιο ότι και ο Έλληνας υπουργός, θα οδηγηθεί σαν πρόβατο και θα καταθέσει στεφάνι. Άραγε κι αυτός δεν έχει ακούσει τίποτα για γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας;

Σε ενάμισι μήνα θα έχουμε την επέτειο της γενοκτονίας μας. Είναι τεράστια υποκρισία να καταθέτουν στεφάνι στους νεκρούς μας, όλοι όσοι κατάθεσαν στεφάνι και στον σφαγέα Μουσταφά Κεμάλ. Είναι ασυμβίβαστο να τιμάται και ο θύτης και το θύμα.

Ηγέτες του οργανωμένου Ποντιακού χώρου, δείξτε τη δυσαρέσκειά σας και γυρίστε τους την πλάτη. Μη χαριεντίζεστε μαζί τους με χειραψίες και χτυπηματάκια στην πλάτη. Μας φτύνουν, μη λέτε βρέχει. Φτύστε τους κι εσείς. Έτσι κι αλλιώς, όλοι οι προσκυνημένοι, τη διάθεσή τους να βοηθήσουν στη διεθνοποίηση της γενοκτονίας μας, την έδειξαν. Τι άλλο περιμένετε να κάνουν;

19η ΜΑΪΟΥ, ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ

”Ξηρανθήτω ημίν ο λάρυγξ εάν επιλαθώμεθά σου ω Πάτριος Ποντία γη” (Λεωνίδας Ιασονίδης)

Η γενοκτονία ως όρος καθιερώθηκε στη δίκη της Νυρεμβέργης, όταν καταδικάστηκε η ναζιστική ηγεσία για τα εγκλήματα πολέμου κατά των Εβραίων.Ως νομική έννοια διατυπώθηκε στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών και καθιερώθηκε στις 9/12/1948, με τη σύμβαση της Ρώμης για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Τρεις γενοκτονίες συντελέστηκαν τον 20ο αιώνα, των Αρμενίων, των Ελλήνων του Πόντου και των Εβραίων. Εξ’ αυτών οι δύο αναγνωρίστηκαν παγκοσμίως, άμεσα των Εβραίων και έμμεσα των Αρμενίων.

Με το τρίπτυχο «ένα κράτος, μια θρησκεία, ένας λαός», και έχοντας ως συμβουλάτορες Γερμανούς αξιωματικούς, οι Νεότουρκοι αρχικά και στη συνέχεια ο Μουσταφά Κεμάλ, σχεδίασαν και εκτέλεσαν τις δύο πρώτες γενοκτονίες. Το 1915 την γενοκτονία των Αρμενίων και από το 1916 έως το 1923 τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Με το πρόσχημα να μην ενωθούν οι Έλληνες του Πόντου με τις Ρωσικές δυνάμεις, που πολιορκούσαν τον Πόντο, εκτόπισαν τον πληθυσμό από τις παραλιακές περιοχές, στα μεσόγεια της χώρας. Μέσα στο καταχείμωνο, σε εξοντωτικές και χωρίς στοιχειώδη σίτιση και ανάπαυση πορείες, έχασαν τη ζωή τους πολλοί Έλληνες. Εκτός από τους θανάτους που προέκυψαν από τις ταλαιπωρίες υπήρξαν και πολλές περιπτώσεις φρικιαστικών θανάτων από άτακτους  τσέτες υπό τα αδιάφορα βλέμματα των συνοδών χωροφυλάκων. Σε πολλές δε περιπτώσεις και με την βοήθεια τους. Και βέβαια δεν εξέλειπαν οι βιασμοί γυναικών, ακόμη και εγκύων, ανήλικων κοριτσιών αλλά ακόμη και ανήλικων αγοριών. Επίσης πολλοί Έλληνες πέθαναν στα τάγματα εργασίας καταπονημένοι από τις εξαντλητικές εργασίες. Έτσι με την εξόντωση του μισού πληθυσμού (353.000) και τον εκτοπισμό-ξεριζωμό του άλλου μισού, τον Αύγουστο του 1923 ο Μουσταφά Κεμάλ αναφώνησε θριαμβευτικά: «Επί τέλους τους ξεριζώσαμε».

Για πάνω από 70 χρόνια, η λέξη γενοκτονία ήταν σχεδόν απαγορευμένη προς χάριν της Ελληνοτουρκικής φιλίας. Οι Πόντιοι όμως δεν ξέχασαν ποτέ το δράμα των προγόνων τους. Πάντα ερχόταν στο νου τους η  εικόνα των γονιών και των παππούδων, που όταν ανέφεραν τη λέξη «πατρίδα», γέμιζαν τα μάτια τους δάκρυα. Οργανώθηκαν και αντρώθηκαν κύρια μετά το 1980, και αποφάσισαν να κάνουν το χρέος τους. Έτσι φτάσαμε στην καθιέρωση ημέρας μνήμης για τα θύματα της τουρκικής θηριωδίας. Η ιδέα και οι πρωτοβουλίες για την ψήφιση του σχετικού νόμου ανήκουν στον κοινωνιολόγο Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

Με τον νόμο 2193 της 8/11/3/94, η 19η Μαΐου, καθιερώνεται ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Η ημερομηνία αυτή επιλέχτηκε επειδή ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στις 19 Μαΐου του 1919 στην Σαμψούντα και τότε ξεκίνησε η δεύτερη και πιο βίαιη φάση  του σχεδίου αφανισμού των Ελλήνων.

Τρεις ήταν οι κύριοι παράγοντες που συνήργησαν στην γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Πρώτος παράγοντας οι Γερμανοί καθοδηγητές των Νεότουρκων και του Κεμάλ όπως προαναφέρθηκε. Δεύτερος παράγοντας οι Σοβιετικοί που στήριξαν πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά τον Κεμάλ, επονομάζοντας μάλιστα το κίνημά του «εθνικοαπελευθερωτικό». Αλήθεια από ποιόν; Και τρίτος παράγοντας οι Άγγλοι, Γάλλοι και Αμερικανοί που αρχικά ήταν σύμμαχοι της Ελλάδας και στη συνέχεια την εγκατέλειψαν αβοήθητη. Οι Σοβιετικοί στήριξαν τον Κεμάλ και για έναν άλλο λόγο. Όταν ξεκίνησαν την επανάστασή τους, η Ελλάδα είχε αποστείλει μια σημαντική στρατιωτική δύναμη για να στηρίξει το καθεστώς του Τσάρου. Αυτό δεν το ξέχασαν και δεν το συγχώρησαν ποτέ.

Την ίδια ημερομηνία έχουν καθιερώσει και οι Τούρκοι σαν γιορτή της νεολαίας αλλά και του ξεριζωμού των Ελλήνων. Μάλιστα στα περίχωρα της Σαμψούντας έχουν ιδρύσει χωριό που φέρει την ονομασία 19 Μαίου. Γι αυτό θα πρέπει οι Έλληνες να είναι προσεκτικοί και να μην πέφτουν σε παγίδες, όπως συνέβη στο παρελθόν με τα εξής θλιβερά περιστατικά:

1.  Συμμετείχε και τραγούδησε στην γραμμή του Αττίλα στην Κύπρο στις 19 Μαίου 1997 ο τραγουδιστής Σάκης Ρουβάς. (Εκ των υστέρων ζήτησε συγνώμη)

2.  Επελέγει να σταλεί η κρατική ορχήστρα  Αθηνών στη γιορτή της τουρκικής νεολαίας την ημερομηνία αυτή το 1998. (Τα μέλη της αρνήθηκαν να πάνε και ο υπουργός πολιτισμού Ε. Βενιζέλος αναγκάστηκε να αναστείλει την αποστολή).

3. Το 1998 ο τότε υπουργός εξωτερικών Γ.Α. Παπανδρέου κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο του σφαγέα των Ποντίων  Μουσταφά  Κεμάλ.

4. Στις 19 Μαίου 2000 προσγειώθηκαν τουρκικά αεροπλάνα στην Άγχίαλο ενώ αποβιβάστηκαν τουρκικά στρατεύματα στην Πελοπόννησο στα πλαίσια άσκησης Ελλάδας-Τουρκίας.

Η Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού σε επίπεδο κρατών έχει αναγνωριστεί μόνο από την Κύπρο, ενώ η Αρμενική έχει αναγνωριστεί σε πάνω από 70. Έχει αναγνωριστεί όμως από τις πολιτείες της Ν.Υόρκης, του Νιού Τζέρσεϊ και της Κολούμπια το 2002, της Γεωργίας και της Πενσυλβάνια το 2004, του Κλίβελαντ το 2005 και της Μασαχουσέτης το 2006.